Şiir Şiir uçurumdan önce son dal,

Savunduğun son kara toprak parçası.

Hayasızca akıp giden zamanın ardında bıraktıkları,

Bir insanın yüreğini saplanan acının tarifsiz tebessümüdür, şiir.

Her gün bir şiirdir aslında; Yağmurun beslediği toprak ve göğün süslediği bulut,

Bir tebessüm veya bir şiirdir alında aşk.

Lâkin gerçek aşk, Aşk ki nice insanları köreltmiş, Nicelerini uçurumdan atmış.

Yani aşk, acının yolu üzerine kurulmuş.

Delicesine bir aşk, bir intihardır aslında çünkü körelmiş bir insan,

Sonlandırabilir hayatını bir çırpıda.

İşte şiir; bu tebessümün ardında kalan acıdır,

Şiir hakikattir, Şiir acımasızca bir hayat süren çocuğun tatlı tebessümüdür.

Yani şiir bu dünyada sonunu bile bile hakikati seçmiş ve bu yolda yana yana kül olmak kadar körelticidir.

Gözleri aşktan körelmiş bir şiirin,

Gayrı dünya ile bağlantısı yoktur.